Paranoja - Katarzyna Berenika Miszczuk
Paranoja ♥ Katarzyna Berenika Miszczuk ♥ W lekarskim fartuchu #2 ♥ Wydawnictwo W.A.B. ♥
Data premiery: 16.10.2014 ♥ Stron: 416
Gdy pięć lat temu pierwszy raz spotkałam się z twórczością Katarzyny B. Miszczuk nie spodziewałam się, że przygody Wiktorii Biankowskiej skradną kawałek mojego serca. Po trylogii Ja, diablica miałam okazję czytać także Drugą szansę i Obsesję, które również pozostawiły po sobie ciepłe wspomnienia. Teraz przyszła kolej na Paranoję. Jako że jest to kontynuacja Obsesji, wiedziałam, że czeka mnie swoista mieszanka żartobliwej powieści obyczajowo - romantycznej z kryminalną zagadką w tle. I możecie być pewni - tych wszystkich elementów i tym razem nie zabrakło, chociaż z jakością różnie bywało.
Joanna Skoczek, która plasowała główną rolę w pierwszym tomie, ustępuje pola przystojnemu lekarzowi medycyny sądowej Markowi Zadrożnemu, którego również mieliśmy okazję poznać w Obsesji. Nie oznacza to jednak, że Asia całkowicie znika z tej historii. Dzięki dość bogatemu wątkowi obyczajowemu śledzimy jej dalsze losy i rodzące się uczucia. W pewnym momencie powieść trochę przypominała mi słynną sagę Camilli Läckberg, która również miesza życie swoich bohaterów z tajemniczymi zbrodniami. Tymczasem sama zagadka Paranoi, niestety, nie jest jej najmocniejszym punktem. Marek wraz ze swoim przyjacielem komisarzem Sebastianem, to całkiem zgrany duet i z przyjemnością towarzyszy się im podczas prób odkrycia tożsamości mordercy. Ale... niebyła to zbyt trudna łamigłówka. W pewnym momencie odczułam, że pisarka podaje nam sprawcę na talerzu, gdyż nie było nawet kogo innego podejrzewać. Dlatego od strony kryminalnej Obsesja była zdecydowanie dużo lepsza.
Joasię i Marka polubiłam już w pierwszej części i sympatia do nich po Paranoi na pewno nie zmalała. Autorka ma talent do tworzenia autentycznych i atrakcyjnych bohaterów. Ich czyny cechuje naturalność i nie odniesiemy wrażenia, że ich zachowane jest naciągane czy przesadzone. Tyczy się to również barwnych postaci drugoplanowych. Szczególnie szorstka pani prokurator, Natalia Świetlik, która sieje postrach i lęk wśród współpracowników, niesamowicie ubarwia lekturę swoją osobą oraz sarkazmem. Wszak to właśnie humor jest sporą zaletą tej serii. Nie znajdziemy tutaj poważnego i ciężkiego klimatu towarzyszącego nieraz kryminałom czy thrillerom, ale wesołą atmosferę bliższą romantycznym komediom.
Paranoja to taki babski kryminał. Zdecydowanie lżejszy, niż typowa książka z tego gatunku. Dzięki dużej dawce wątków obyczajowych możemy dobrze poznać bohaterów oraz pośmiać się z uszczypliwych komentarzy i sytuacyjnych dowcipów. Wątek kryminalny trochę kuleje, a zbyt szybki i grubymi nićmi szyty finał, tylko go podkopuje. Niemniej nie czuję się mocno zawiedziona. Historia bohaterów na tyle mnie zainteresowała, że z miła chęcią sięgną po trzecią część, gdyby miała się kiedyś ukazać.
W serii:
Inne książki autorki:
0 komentarze